Eerst zat ik vol met
verliefdheid
toen tot aan de rand met
tranen
die toen wegliepen en me
leeg en gebroken
achterlieten en nu
heb ik gewoon geen zak te doen
Sinds ik te fucking laat was voor een jaaroverzicht (ik weet het, je maakt je eigen regels trek die string aan, maar het voelt niet goed om in het nieuwe jaar nog een vorig jaaroverzicht te gaan beginnen), wil ik weer eens een ode doen.
Ik heb ooit een ode gedaan aan Tim Krabbé (klik voor een spontane control/command-R voor je gedachten) (ja hij was ook voor Ramses Shaffy, snap je? Een beetje maar) (en eigenlijk ook helemaal niet over Tim, maar LAATOOKMAAR)
Tijd voor een nieuwe.. maar over wie en wat en waarom.. ik wil wel aanleiding en fier en vaarn.. Iemand waarover ik met PASSIE kan schrijven. En misschien een beetje onconventionele en ietwat ongepaste hormonalegevoelens.
Ik hoorde van een man van staal
jij was het, wist ik al
Zij kon jouw hart smelten
en was ook die, die't stal
Ik hoopte op een kans om
ook haar te kunnen zijn
maar samen met je zoon
mocht het toch al niet zo zijn
Hij schoot zich in zijn voet
terwijl hij wenste voor de dood
>Hij kan niet eens goed schieten<
Zo verdiende jij je brood
Maar man van staal
en steen en vuur
ik kan er niks aan doen
het zal wel puur iets vrouw'lijks zijn
of meer van laatst en toen
Maar toen ik jou
belezen en gezien had
als mijn plicht
Dacht ik ook jouw stenen hart
voor 't mijne was gezwicht
Had ik maar een kans gehad
want je was echt van vlees
Maar laat ook maar,
ookal kon het nog
Ik begin niet iets met J's
Het is weer veels te laart. Ajetaart x
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten