vrijdag 30 september 2011

Banaan er zit een Bert in je oor

"Ja, weet ik veel!" zei Theresa geagiteerd "Ik ben toch geen encyclopedie!"
"Goh," zei Hans, "je was ook al geen hotel."

vrijdag 23 september 2011

Je moeder is een normaal man!

"Kuthond," fluisterde Erina met een trilling van woede in haar stem "ik moest altijd mijn eigen poep opruimen."


Doe es normaal man!
Doe zelf es normaal!
Nee doe jíj eens normaal man!
Doe zélf es normaal man!!

Wauw, misschien toch maar eens Politiek 24 bij Ziggo bestellen.

donderdag 22 september 2011

De kunstkenner

"Het gaat niet altijd om kunst," zei Gerard terwijl hij zijn kin bedenkelijk beetpakte en zachtjes op zijn lip beet. "Soms gaat het ook om porno."

dinsdag 20 september 2011

Een schaamtevol verhaal waar ik zelf om kan lachen en wat een perfect voorbeeld is voor hoe dom ik af en toe kan zijn

  • Afgelopen zondagavond laat, kom ik terug in Enschede, vanuit Friesland en een treinreis van 3,45 uur. Wanneer een goede vriendin me dit stuurt:

    "Superkoel iemand heeft de miljoenen nota online gevonden

  • die MORGEN pas getoond mocht worden"

    (via facebook)

    Waarop mijn letterlijk gequote reactie was:
    "Oh echt? Ik weet niet wat het precies is maar het klinkt fucking nice :D vet veel geld enzo?"

    *slaat zichzelf op een Homer Simpson manier tegen het voorhoofd*

    Ik dacht letterlijk: Wauw! Iemand heeft door een dom foutje van iemand anders, een miljoen euro gewonnen!!!

    Natuurlijk weet ik wel wat de miljoenen nota is, en prinsjesdag, en de gouden koets omgPAARDEN. Maar het schoot even langs me heen.


    Ik vond het wel een koning suffiteit.

    EN NU MOET IK HEEL SNEL ETEN EN KLEREN UITZOEKEN EN AANDOEN EN NAAR SCHOOL WAT EEN RARE UITLIJNING DAT KOMT DOOR HET FACEBOOKKOPIEREN DENK IK OOOOOOVANDAAR.

maandag 19 september 2011

Dingen die ik nooit aan iemand vertel

en dingen die geen goed verhaal nodig hebben.



"Kijk een waterfiets!" riep Joep naar zijn vader, wijzend naar de waterfiets, "Ja kut kind," zei Joep zijn vader in zijn gebruikelijke monotone stem, "dat kan ik zelf ook wel zien."

zondag 18 september 2011

vrijdag 16 september 2011

Scheurnagelperikelen 2

Eenmaal bij de manicure aangekomen moest helaas ook Roland, Alberts levenspartner concluderen dat het probleem van Meerie's nagel niet meer op te lossen viel.
"Sorry Meerie," zei Alberts levenspartner Roland "dit kan ík zelfs niet meer oplossen."




Watertandend
en
evenzo
kansberekenend
eeuwig
nalatige
dedemsvaart

woensdag 14 september 2011

Scheurnagelperikelen

"O gottegot!" zei Albert terwijl hij van zijn stoel af sprong. "Meerie je nagel is gescheurd!"
"Ooo nee toch, Albert!" zei Meerie "Niet alweer..."

zondag 11 september 2011

Eerlijkheid

Ik beoordeel mensen soms om hoe dik of dun ze zijn
omdat ik dit bij mezelf ook doe
Eerlijke oneerlijkheid

zaterdag 10 september 2011

Sommige nachten had je liever niet geslapen

Zo zeg, had ik me gisteren even een nachtmerrie. Vannacht.
Ik werd wakker en hoorde een raar geluid, dit is toen ik wakker was. Ik hoorde een geluid, ik dacht in het huis. En ik ben altijd helemaal alleen in het huis. Het zou ook buiten kunnen zijn, ik kon niet zo goed horen waar het vandaan kwam. Maar het klonk echt alsof het van binnen kwam.
Alsof iemand een leeg conserven blikje de trap op gooide en hem er af liep rollen. 1 keertje. Vervolgens heel lang niet. Maar dan weer wel eens. Het gebeurde dus vaker.
De eerste keer dat ik wakker werd en het hoorde viel ik weer in slaap. De tweede keer duurde dat wat langer. Maar toen ik eindelijk in slaap viel, had ik niet in door dat ik in slaap gevallen was, omdat het zo overeen kwam met wat ik net mee had gemaakt. Ik droomde het volgende;

Ik lag in bed, probeerde zo stil mogelijk te liggen, te luisteren. Te zorgen dat áls er iemand beneden was die niet zou weten dat ik boven was (ik slaap op de zolderverdieping). Maar terwijl ik met mijn ogen dicht lag werd de deken strak om mijn middel geduwd (alsof iemand dus zijn beide handen precies naast mijn middel het matras in duwde). Ik spiekte tussen mijn zo dicht mogelijke oogleden door (waarom ik altijd denk dat het misschien beter is dat zo'n persoon denkt dat ik slaap.. heeft vast iets met beren te maken). Ik zag niemand, sloeg wel doodsangsten uit (aangezien ik ook in geesten geloof)(hoooooi leuk je te ontmoeten!)
Vervolgens gebeurde het nog een keer. En toen ik nu keek, zag ik wel iemand.
Een man hing boven me, en toen ik keek, keek hij mij recht aan. Een nogal geniepige lach (maar dan zo een waarvan je bijna niet ziet dat het iets kwaads in de zin heeft) sierde zijn gezicht. Hij was in de 30, eind 30. Donkere losse krullen, niet heel lang haar. Donkere kleren aan. Bruine ogen.

Wat er vervolgens precies gebeurde weet ik niet precies. Ik weet dat ik hem zei dat ik de hele tijd al iets hoorde. Waarop hij antwoordde of ik de steelpan niet zag liggen (de trap naar de zolder komt uit in het midden van mijn kamer). Het was geen conserven blik maar een steelpan die hij steeds de trap op had gegooid. Om te kijken wat ik zou doen, hij wilde weten of ik sliep. Hij zei dat hij al veel eerder naar boven had kunnen komen als hij het nu zo zag, wat hij hier mee bedoelde wist ik niet.

We gingen een gesprek aan, ik weet niet meer waarover. Het had iets rustigs, alsof we ineens vrienden waren. Maar ik wist wel dat hij me eigenlijk ging verkrachten.
Uiteindelijk liepen we naar beneden, waar we ineens in een soort van winkel waren. Er stond een man voor de glazen deur (niet compleet van glas, maar je kon er dus doorheen kijken).
Hij belde aan, moest een pakketje bezorgen. Er was iets aan de hand op straat, er was politie en brandweer, iedereen keek naar links om de hoek.
De enge man moest een sleutel pakken, die hing aan een haakje aan de muur iets verder achter in de 'winkel'. Terwijl hij die probeerde te pakken rende ik naar de brievenbus, die laag bij de grond zat. Schreeuwde er doorheen dat hij me ging verkrachten, dat ik hulp nodig had. De bezorger keek verward. Er reed politie langs en ik schreeuwde door een tweede brievenbus. Ik krijste het uit, zo hoog en hard als ik kon.

Het volgende wat ik weet, is dat ik met mijn vader en mijn huidige huurbaas in een restaurant zit. Huilend. Ik vertel wat gebeurd is, hoe eng het was, dat ik wist wat ging gebeuren. Maar de huurbaas gelooft het allemaal niet zo 'er is toch niks gebeurd uiteindelijk?'. Hij laat mijn kamer verbouwen, zodat het mooier is, bijna alsof hij me af wil kopen.

Als ik uiteindelijk echt wakker wordt, ben ik echt compleet bezweet, mijn hartslag hoog, kan ik moeilijk ademhalen.
Halverwege de droom, waarin de enge man en ik in de winkel staan, weet ik wel ergens dat ik droom. Maar het hele gedeelte daarvoor wist ik in mijn droom echt niet dat ik sliep. Het was zó echt en kwam zó overeen met wat ik vlak daarvoor in het echt mee had gemaakt.



Ik liep net even helemaal naar beneden, ik vond niks. Geen conservenblikje geen steelpan. Geen sleutels aan een haakje op de muur. Of politie en brandweer buiten.
Ik vraag me nog steeds af wat het geluid was.

vrijdag 9 september 2011

Je bent zelf

Je bent zelf afgesneden bij de verhuizing


Je bent zelf een overrijpe banaan



Je bent zelf een ontzettend leuke avond



Je bent zelf een uit de kluiten gewassen hobby
"Ik zoek een leven." zei hij "Je mag de mijne niet hebben" zei ik "ik begin er net gewend aan te raken."

Ik las overschatte te vaak en nu vind ik het een raar woord

Je bent zelf een overschatte taart

donderdag 8 september 2011

Geuren die niet van mij zijn
sluieren in mijn sjaal
ik wil ze weg ze herinneren me aan
liever niet maar toch wel

Kijken

Ik vind het weinig subtiel hoe je naar me kijkt
pas op straks staar je je er nog blind op

o maaama

O mama o mama
hoe lang nog
voordat de hunnen komen?

woensdag 7 september 2011

Wat een schijtblog

"Mooie meisjes poepen niet" zei hij, ik zei "Zou het ook andersom werken" zei ik, maar hij snapte het niet.

donderdag 1 september 2011

Rivier

Hij schreeuwde vanaf de overkant van de straat dat ik ziek was en nooit in de hemel zou komen.