Het verhaal van de enthousiaste wc-papier-dispenser

Ik was vandaag op mijn werk, ik werk op een zwembad, sinds vandaag, en toen ik zeker wist dat ik aan niemand een kaartje hoefde te verkopen, of een ijsje, of patat of andere dingen, ging ik naar de wc. En je hebt wel eens, vast ooit eens gehad, dat je zo'n enorme wc-papier-dispenser hebt, niet een huis-en-tuin-en-keuken-wc-rol-dispenser (wat eigenlijk ook een rare term is want meestal is je wc niet in je tuin of keuken) maar echt zo'n grote. Het laatste, of eerste, wc-papiertje pakte ik tussen mijn vingers, en ik trok (ik moet even hierbij vermelden dat ik eerst 'trekte' schreef, toen chagrijnig werd omdat Google Chrome er weer eens onterecht een rood lijntje onder trok, en toen me realiseerde dat Google Chrome dat niet onterecht deed) aan dat laatste -of eerste- velletje. Omdat ik me er niet bewust van was, omdat dit mijn eerste werkdagdeel was, dat ik hier te maken had met een enthousiaste wc-rol-dispenser, was mijn tedere ruk net iets te onsubtiel. Er kwam ruim 3 dennebomen aan wc-papier uit de dispenser, en ik moest afvegen met een opgevouwde stapel waar menig opvouwer trots op zou zijn. Ik was dat echter niet.
En ik vind het ook moeilijk om zeker te weten, dat als iemand mij 4 euro geeft voor iets wat 2,80 is, dat ik hem dan 1,20 geef.

Misschien moet ik naar een school voor moeilijk lerende kinderen. Of de drugsboeken van mijn vader raadplegen.