zaterdag 10 september 2011

Sommige nachten had je liever niet geslapen

Zo zeg, had ik me gisteren even een nachtmerrie. Vannacht.
Ik werd wakker en hoorde een raar geluid, dit is toen ik wakker was. Ik hoorde een geluid, ik dacht in het huis. En ik ben altijd helemaal alleen in het huis. Het zou ook buiten kunnen zijn, ik kon niet zo goed horen waar het vandaan kwam. Maar het klonk echt alsof het van binnen kwam.
Alsof iemand een leeg conserven blikje de trap op gooide en hem er af liep rollen. 1 keertje. Vervolgens heel lang niet. Maar dan weer wel eens. Het gebeurde dus vaker.
De eerste keer dat ik wakker werd en het hoorde viel ik weer in slaap. De tweede keer duurde dat wat langer. Maar toen ik eindelijk in slaap viel, had ik niet in door dat ik in slaap gevallen was, omdat het zo overeen kwam met wat ik net mee had gemaakt. Ik droomde het volgende;

Ik lag in bed, probeerde zo stil mogelijk te liggen, te luisteren. Te zorgen dat áls er iemand beneden was die niet zou weten dat ik boven was (ik slaap op de zolderverdieping). Maar terwijl ik met mijn ogen dicht lag werd de deken strak om mijn middel geduwd (alsof iemand dus zijn beide handen precies naast mijn middel het matras in duwde). Ik spiekte tussen mijn zo dicht mogelijke oogleden door (waarom ik altijd denk dat het misschien beter is dat zo'n persoon denkt dat ik slaap.. heeft vast iets met beren te maken). Ik zag niemand, sloeg wel doodsangsten uit (aangezien ik ook in geesten geloof)(hoooooi leuk je te ontmoeten!)
Vervolgens gebeurde het nog een keer. En toen ik nu keek, zag ik wel iemand.
Een man hing boven me, en toen ik keek, keek hij mij recht aan. Een nogal geniepige lach (maar dan zo een waarvan je bijna niet ziet dat het iets kwaads in de zin heeft) sierde zijn gezicht. Hij was in de 30, eind 30. Donkere losse krullen, niet heel lang haar. Donkere kleren aan. Bruine ogen.

Wat er vervolgens precies gebeurde weet ik niet precies. Ik weet dat ik hem zei dat ik de hele tijd al iets hoorde. Waarop hij antwoordde of ik de steelpan niet zag liggen (de trap naar de zolder komt uit in het midden van mijn kamer). Het was geen conserven blik maar een steelpan die hij steeds de trap op had gegooid. Om te kijken wat ik zou doen, hij wilde weten of ik sliep. Hij zei dat hij al veel eerder naar boven had kunnen komen als hij het nu zo zag, wat hij hier mee bedoelde wist ik niet.

We gingen een gesprek aan, ik weet niet meer waarover. Het had iets rustigs, alsof we ineens vrienden waren. Maar ik wist wel dat hij me eigenlijk ging verkrachten.
Uiteindelijk liepen we naar beneden, waar we ineens in een soort van winkel waren. Er stond een man voor de glazen deur (niet compleet van glas, maar je kon er dus doorheen kijken).
Hij belde aan, moest een pakketje bezorgen. Er was iets aan de hand op straat, er was politie en brandweer, iedereen keek naar links om de hoek.
De enge man moest een sleutel pakken, die hing aan een haakje aan de muur iets verder achter in de 'winkel'. Terwijl hij die probeerde te pakken rende ik naar de brievenbus, die laag bij de grond zat. Schreeuwde er doorheen dat hij me ging verkrachten, dat ik hulp nodig had. De bezorger keek verward. Er reed politie langs en ik schreeuwde door een tweede brievenbus. Ik krijste het uit, zo hoog en hard als ik kon.

Het volgende wat ik weet, is dat ik met mijn vader en mijn huidige huurbaas in een restaurant zit. Huilend. Ik vertel wat gebeurd is, hoe eng het was, dat ik wist wat ging gebeuren. Maar de huurbaas gelooft het allemaal niet zo 'er is toch niks gebeurd uiteindelijk?'. Hij laat mijn kamer verbouwen, zodat het mooier is, bijna alsof hij me af wil kopen.

Als ik uiteindelijk echt wakker wordt, ben ik echt compleet bezweet, mijn hartslag hoog, kan ik moeilijk ademhalen.
Halverwege de droom, waarin de enge man en ik in de winkel staan, weet ik wel ergens dat ik droom. Maar het hele gedeelte daarvoor wist ik in mijn droom echt niet dat ik sliep. Het was zó echt en kwam zó overeen met wat ik vlak daarvoor in het echt mee had gemaakt.



Ik liep net even helemaal naar beneden, ik vond niks. Geen conservenblikje geen steelpan. Geen sleutels aan een haakje op de muur. Of politie en brandweer buiten.
Ik vraag me nog steeds af wat het geluid was.

3 opmerkingen:

  1. Damn, girl! Nare steelpandroom. Doen alsof je slaapt is heel herkenbaar, hoewel ik dat als kind deed en nu niet meer :P Gelukkig was het maar een droom :) Wel een vrij apart geluid dat niet echt te verklaren valt door een tak op het raam of een muis in het dak.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Volgende keer moet ik er met iets zwaars op af, zei iemand uit mijn klas ;) ik zat ook al aan mijn awesome sushi mes te denken, maar ik durf me dan gewoon niet te bewegen.
    Naja ik heb nog steeds geen idee wat het is, maar omdat ik het nu nog steeds wel eens hoor vind ik het niet zo eng meer.. ik hou mn adem wel even in als ik het hoor, maar dan fluit ik het weer uit. Lijkt nu toch ook wel echt buiten te zijn. De wind op een steelpan die buiten hangt of iets..

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Toen het inmiddels de gewoonte was dat ik niet meer met m'n ouders op vakantie ging en ik een week/twee weken alleen thuis was, ben ik een keer met m'n cricket bat naar beneden gelopen, omdat ik rare dingen hoorde. Achteraf waren het gewoon de buren die herrie maakten of zo :P

    BeantwoordenVerwijderen