Waarom

Ik zit in de woonkamer naar de muur te staren. De tv staat aan, de wereld draait door. Mijn twee huisgenoten zijn aan het eten en praten. Met een laptop op mijn schoot zit ik op de bank. Ik heb al gegeten. Ik staar naar de muur en hoor ze praten maar luister niet. Mijn gedachten echoën zo hard in mijn hoofd dat ik bang ben dat ze ze kunnen horen. Ik staar naar de muur, alsof ik hoop dat hij me opneemt in zijn koude stenen armen. Ik verdwijn in de muur. Ik kijk naar het laptopscherm en verdwijn ook daar in. Terwijl mijn vingers semi-automatisch over het toetsenbord bewegen krijg ik langzaam kleine, voorzichtige tranen in mijn ogen. Ik weet niet waarom. Soms weet je niet waarom.

Ik kijk naar de tv en besluit mijn laptop dicht te doen. Mezelf uit mijn scherm, uit de muur te trekken. Terug te keren naar de wereld waarin mijn huisgenoten mij zien, en ik weer luister naar wat ze zeggen. Ik ben er weer.